گر سر بریده می ترسیدیم در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
هجمه سنگین ، هماهنگ و خزنده نهاد های امنیتی ،قضایی و منصوبین دولت مهر ورزی به تشکل های دانشجویی مستقل و منتقد و فعالین دانشجویی چنان بالا گرفته است که هر ناظر آگاهی را با این پرسش مواجه می کند که چرا تهدید و ارعاب فعالین دانشجویی در صدر اولویت های مهر ورزان عدالت محور قرار گرفته است .چرا به یک باره احکام سنگین قضایی برای فعالین دانشجویی صادر می گردد ،در 2 روز به طور همزمان از ادامه تحصیل 8 نفر از اعضای انجمن اسلامی دردانشگاههای مختلف جلوگیری می شود و درب انجمن های اسلامی را به روی اعضای آن می بندند؟
پرسشی که می بایسیت پاسخ آن را در عدم وجود اراده جدی برای تحقق شعار های انتخاباتی و عجز و درماندگی دولتمردان تازه از راه رسیده در تحقق وعده هایشان دانست .دولتمردان جدیدی که با شعار های فریبنده اقتصادی در جهت افزایش رفاه عمومی ،تحقق عدالت اجتماعی،نفی تبعیض و رفع فساد خود را به اریکه مناصب اجرایی رسانیده اند و اکنون با واقعیات اجتماعی و اقتصادیی روبرو گردیده اند که راهی در مقابل آنان نمی یابند..با اقتصادی بیمار و نحیف که بخش عمده ای از آن معلول عملکرد نهاد های اقتصادی غیر پاسخگو و انتصابی است.
در این میان نه تنها راهی برای تحقق شعار های خود نمی یابند که به دلیل بی تجربگی و اتخاذ روش های نامالوف ،هزینه های گزافی را نیز در همین دوره کوتاه بر گرده مردم نهاده اند.
اتخاذ روش های پوپولیستی در کسب محبوبیت،نمایش های تحقیر آمیز اعانه به ملت و دامن زدن به خرافات جملگی حکایت از ضعف و استیصال آنان و نداشتن برنامه ای مدون در جهت تامین حقوق شهروندی و مطالبات اقتصادی مردم دارد.اکنون نیز که با این پرسش مواجهند که چرا شاخص های اقتصادی کاهش یافته و در عوض هاله های نورانی افزایش یافته است ،چرا موقعیت بین المللی ایران در حال تضعیف شدن و از دست رفتن است ،چرا استقلال دانشگاهها با خطر مواجه شده و قرار است اساتید برای فرصت مطالعاتی به حوزه بوند و... ،فرافکنی را آغاز کرده و با حمله به مخالفان خود قصد ایجاد فضایی تک صدایی و ثنا گو را در سر می پرورانند تا شاید در این میان وعده های آنان برای حل مشکلات نسل جوان جویای کار،افزایش اعتیاد،روند رو به تزاید انحرافات و آسیب های اجتماعی و....به فراموشی سپرده شود.
یورش شدید به انجمن های اسلامی و سرکوب فعالین دانشجویی و کارگری ، تنهاکارنامه درخشان مهرورزان عدالت محور از زمان زعامت آنان بر قوه مجریه است .واکاوی پروند های خاک خورده دانشجویان ،فعال تر شدن کمیته های انضباطی و صدور احکام ممانعت از تحصیل به صورت گروهی،جلوگیری از فعالیت انجمن های اسلامی به بهانه های واهی و ایجاد تشکل های موازی وکاذب در دانشگاهها همگی حکایت از وجود سناریویی برای متملق کردن دانشگاه و دانشجو و ثنا گویی وسپاس دولت مهر ورزی است.
نکته دیگری نیز که در این میان قابل تامل به نظر می رسد سکوت معنا دار اصلاح طلبان حکومتی در قبال برخورد های قهر آمیز با فعالین دانشجویی است و این در حالی است که اصلاح طلبان حکومتی بار ها مدعی دفاع از حقوق شهروندی همه ایرانیان شده و به مناسبت های مختلف از شعار "ایران برای همه ایرانیان " نهایت بهره را برده اند.
این پرسش باقی است که اصلاح طلبان که در سال های اخیر نهایت استفاده و حتی سوء استفاده از انجمن های اسلامی را کرده اند چرا امروز دم از حقوق شهروندی افرادی چون علی افشاری،عبدالله مومنی،اکبر عطری،فرید مدرسی و... نمی زنند .همگی سکوت اختیار کرده اند ،گاه و بیگاه آتش توپخانه اقتدارگرایان را نیز فراهم می کنند و فریاد وااسلاما برای انجمن های اسلامی سر می دهند؟
در حالی که فعالین دانشجویی به حبس های طویل المدت محکوم می شوند،از ادامه تحصیل به دلیل فعالیت های سیاسی محروم می گردند،هر روز با تهدیدد و ارعاب مواجه گشته و از ابتدایی ترین حقوق شهروندی در بیان آزاد نظریات خود محرومند و اعضای انجمن های اسلامی زیر شدید ترین فشار ها برای حفظ موجودیت انجمن اسلامی در برابر اقدامات یک پارچه تازه به حکومت رسیدگان قرار دارند ،سکوت اصلاح طلبان در قبال مواضع فردی چون آیت الله موسوی خویینی ها جای بسی تعجب و تامل دارد.
به راستی جرم و گناه فعالان دانشجویی مانند علی افشاری،اکبر عطری که جلای وطن کرده اند،عبدالله مومنی که به تازگی به 5 سال حبس محکوم گردیده و... چیست؟جز آنکه افشاری،مومنی،عطری و دیگر فعالان دانشجویی دفتر تحکیم وحدت زیر علم احزاب سیاسی نرفتند ،قدرت نامشروع و غیر پاسخگو را به چالش کشیدند و سینه چاک و دست بوس اربابان قدرت نبودند،در سخت ترین شرایط نیز عقیده اشان را نفروختند و چون دیگران جیره خوار دستگاههای امنیتی نشدندو اکنون به تاوان فعالیت سیاسی مستقل می بایست با چنین احکام نا عادلانه و سنگینی روبرو گردند.مگر نه آنکه قرار بود ویرانه قضایی آباد گردد؟آیا از آبادانی قوه قضاییه تنها زندانش باید نصیب فعالان دانشجویی گردد؟
شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاههای شیراز و علوم پزشکی ضمن محکوم نمودن احکام صادر شده از سوی دستگاههای قضایی برای فعالین دانشجویی و صدور حبس 5 ساله برای عبدالله مومنی دبیر سابق تشکیلات دفتر تحکیم وحدت اعلام می دارد این احکام تنها موجب تقویت اراده دیگر فعالین دانشجویی در بر آوردن ندای آزادی خواهی و حق طلبی خواهد بود و به محفل نشینان پرده نشین صدور این گونه احکام قضایی نیز هشدار می دهد در صورت ادامه یافتن چنین اقداماتی خواب شوم آنان را آشفته می کنیم که حال ما چنان است که :
گر سر بریده می ترسیدیم ،در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
هجمه سنگین ، هماهنگ و خزنده نهاد های امنیتی ،قضایی و منصوبین دولت مهر ورزی به تشکل های دانشجویی مستقل و منتقد و فعالین دانشجویی چنان بالا گرفته است که هر ناظر آگاهی را با این پرسش مواجه می کند که چرا تهدید و ارعاب فعالین دانشجویی در صدر اولویت های مهر ورزان عدالت محور قرار گرفته است .چرا به یک باره احکام سنگین قضایی برای فعالین دانشجویی صادر می گردد ،در 2 روز به طور همزمان از ادامه تحصیل 8 نفر از اعضای انجمن اسلامی دردانشگاههای مختلف جلوگیری می شود و درب انجمن های اسلامی را به روی اعضای آن می بندند؟
پرسشی که می بایسیت پاسخ آن را در عدم وجود اراده جدی برای تحقق شعار های انتخاباتی و عجز و درماندگی دولتمردان تازه از راه رسیده در تحقق وعده هایشان دانست .دولتمردان جدیدی که با شعار های فریبنده اقتصادی در جهت افزایش رفاه عمومی ،تحقق عدالت اجتماعی،نفی تبعیض و رفع فساد خود را به اریکه مناصب اجرایی رسانیده اند و اکنون با واقعیات اجتماعی و اقتصادیی روبرو گردیده اند که راهی در مقابل آنان نمی یابند..با اقتصادی بیمار و نحیف که بخش عمده ای از آن معلول عملکرد نهاد های اقتصادی غیر پاسخگو و انتصابی است.
در این میان نه تنها راهی برای تحقق شعار های خود نمی یابند که به دلیل بی تجربگی و اتخاذ روش های نامالوف ،هزینه های گزافی را نیز در همین دوره کوتاه بر گرده مردم نهاده اند.
اتخاذ روش های پوپولیستی در کسب محبوبیت،نمایش های تحقیر آمیز اعانه به ملت و دامن زدن به خرافات جملگی حکایت از ضعف و استیصال آنان و نداشتن برنامه ای مدون در جهت تامین حقوق شهروندی و مطالبات اقتصادی مردم دارد.اکنون نیز که با این پرسش مواجهند که چرا شاخص های اقتصادی کاهش یافته و در عوض هاله های نورانی افزایش یافته است ،چرا موقعیت بین المللی ایران در حال تضعیف شدن و از دست رفتن است ،چرا استقلال دانشگاهها با خطر مواجه شده و قرار است اساتید برای فرصت مطالعاتی به حوزه بوند و... ،فرافکنی را آغاز کرده و با حمله به مخالفان خود قصد ایجاد فضایی تک صدایی و ثنا گو را در سر می پرورانند تا شاید در این میان وعده های آنان برای حل مشکلات نسل جوان جویای کار،افزایش اعتیاد،روند رو به تزاید انحرافات و آسیب های اجتماعی و....به فراموشی سپرده شود.
یورش شدید به انجمن های اسلامی و سرکوب فعالین دانشجویی و کارگری ، تنهاکارنامه درخشان مهرورزان عدالت محور از زمان زعامت آنان بر قوه مجریه است .واکاوی پروند های خاک خورده دانشجویان ،فعال تر شدن کمیته های انضباطی و صدور احکام ممانعت از تحصیل به صورت گروهی،جلوگیری از فعالیت انجمن های اسلامی به بهانه های واهی و ایجاد تشکل های موازی وکاذب در دانشگاهها همگی حکایت از وجود سناریویی برای متملق کردن دانشگاه و دانشجو و ثنا گویی وسپاس دولت مهر ورزی است.
نکته دیگری نیز که در این میان قابل تامل به نظر می رسد سکوت معنا دار اصلاح طلبان حکومتی در قبال برخورد های قهر آمیز با فعالین دانشجویی است و این در حالی است که اصلاح طلبان حکومتی بار ها مدعی دفاع از حقوق شهروندی همه ایرانیان شده و به مناسبت های مختلف از شعار "ایران برای همه ایرانیان " نهایت بهره را برده اند.
این پرسش باقی است که اصلاح طلبان که در سال های اخیر نهایت استفاده و حتی سوء استفاده از انجمن های اسلامی را کرده اند چرا امروز دم از حقوق شهروندی افرادی چون علی افشاری،عبدالله مومنی،اکبر عطری،فرید مدرسی و... نمی زنند .همگی سکوت اختیار کرده اند ،گاه و بیگاه آتش توپخانه اقتدارگرایان را نیز فراهم می کنند و فریاد وااسلاما برای انجمن های اسلامی سر می دهند؟
در حالی که فعالین دانشجویی به حبس های طویل المدت محکوم می شوند،از ادامه تحصیل به دلیل فعالیت های سیاسی محروم می گردند،هر روز با تهدیدد و ارعاب مواجه گشته و از ابتدایی ترین حقوق شهروندی در بیان آزاد نظریات خود محرومند و اعضای انجمن های اسلامی زیر شدید ترین فشار ها برای حفظ موجودیت انجمن اسلامی در برابر اقدامات یک پارچه تازه به حکومت رسیدگان قرار دارند ،سکوت اصلاح طلبان در قبال مواضع فردی چون آیت الله موسوی خویینی ها جای بسی تعجب و تامل دارد.
به راستی جرم و گناه فعالان دانشجویی مانند علی افشاری،اکبر عطری که جلای وطن کرده اند،عبدالله مومنی که به تازگی به 5 سال حبس محکوم گردیده و... چیست؟جز آنکه افشاری،مومنی،عطری و دیگر فعالان دانشجویی دفتر تحکیم وحدت زیر علم احزاب سیاسی نرفتند ،قدرت نامشروع و غیر پاسخگو را به چالش کشیدند و سینه چاک و دست بوس اربابان قدرت نبودند،در سخت ترین شرایط نیز عقیده اشان را نفروختند و چون دیگران جیره خوار دستگاههای امنیتی نشدندو اکنون به تاوان فعالیت سیاسی مستقل می بایست با چنین احکام نا عادلانه و سنگینی روبرو گردند.مگر نه آنکه قرار بود ویرانه قضایی آباد گردد؟آیا از آبادانی قوه قضاییه تنها زندانش باید نصیب فعالان دانشجویی گردد؟
شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاههای شیراز و علوم پزشکی ضمن محکوم نمودن احکام صادر شده از سوی دستگاههای قضایی برای فعالین دانشجویی و صدور حبس 5 ساله برای عبدالله مومنی دبیر سابق تشکیلات دفتر تحکیم وحدت اعلام می دارد این احکام تنها موجب تقویت اراده دیگر فعالین دانشجویی در بر آوردن ندای آزادی خواهی و حق طلبی خواهد بود و به محفل نشینان پرده نشین صدور این گونه احکام قضایی نیز هشدار می دهد در صورت ادامه یافتن چنین اقداماتی خواب شوم آنان را آشفته می کنیم که حال ما چنان است که :
گر سر بریده می ترسیدیم ،در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
