Sunday, December 04, 2005

نامه معصومه شفيعي:

نودمین روز "دور جدید حبس انفرادي"

شامگاه ديروز_ 12 آذر 84 _ انساني نودمين (90) شب از شب‌هاي سرد و سنگين حبس در زندان انفرادي اوين را پشت سر گذاشت؛ نود شبي كه بسياري از لحظاتش آكنده از دردهاي جانفرساي ناشي از شكنجه‌هاي جسمي و روحي وارد شده از سوي مأموران دستگاه عدالت جمهوري اسلامي سپري شد.

انساني نود شب را در بخش ويژه انفرادي اوين، در محدوديت شديد غذايي و دارويي و ناشي از آن در حالي سپري كرد كه مدعيان دروغين عدالت علوي، بدون داشتن ذره‌اي احساس مسئوليت نسبت به جان او، توطئه سكوت پيشه كرده‌اند؛ آنان گمان باطل برده‌اند كه با پنهان نمودن او از انظار و عدم انعكاس وضعيت و شرايط نگهداري او مي‌توانند افكار و انديشه‌هاي او را نيز از يادها ببرند غافل از اينكه آتش زير خاكستر، لاجرم شعله ور شده و خان و مان آنان را برباد خواهد داد.

در اين گوشه جهان و در هياهوي روزمرگي، انساني را به جرم داشتن وجدان بيدار، عشق به حقيقت، به جرم تفكر و انتقاد از قدر قدرتان غيرپاسخگو، دچار مرگ تدريجي كرده‌اند و حتي ناجوانمردانه از ملاقات او با خانواده‌اش نيز جلوگيري مي‌كنند. خانواده‌اي كه با تحميل اين شرايط دردناك، خود نيز همچون عزيز زندانيش، به مرگ تدريجي محكوم است.


بيش از 2 هفته است كه از گنجي خبري نداريم؛ بيم آن مي‌رود كه دوباره شكنجه شده باشد و احتمالاً به اين خاطر است كه ارتباط ما را قطع كرده اند.

دست نياز به سوي يگانه كريم دراز مي‌كنيم و از درگاه رحمانيتش استمداد مي‌كنيم.

معصومه شفيعي
همسر نگران گنجي
13/آذر/84