نگرانی ايرانيان و خواست های ما
در سومين سالگرد شروع جنگ و اشغال نظامي عراق توسط نيروهاي مؤتلف، با نگراني از احتمال حمله نظامي به ايران، با ارزيابي خط مشي رژيم جمهوري اسلامي و تنظيم رابطهء اعضاي اصلي شوراي امنيت ملل متحد با اين رژيم، با توجه به اينکه:
v ملل متحد از گزينش سياست قاطع در قبال رژيم جمهوري اسلامي خودداري مي کند؛
v پس از اشغال عراق و شعله ور شدن آتش جنگ در دو کشور افغانستان و عراق، مداخلات آشکار عوامل تروريستي رژيم جمهوري اسلامي در منطقه افزايش يافته است؛
v در غياب نقشه خروج نيروهاي نظامي مؤتلف از عراق، استمرار نقض آشکار حقوق بشر در عراق، رژيم جمهوري اسلامي توانسته به اغتشاش و جنگ مذهبي دامن بزند؛
v رژيم جمهوري اسلامي در پناه سياست هاي اتحاديه اروپا، براي دستيابي سريع به سلاح هسته اي مي کوشد؛
v رژيم ايران در راستاي توسعه طلبی و گسترش نفوذ در خاورميانه، با هدف تشکيل امپراتوري و اتحاد جماهير اسلامي، به ناامني در عراق و منطقه دامن مي زند؛
v جمهوري اسلامي به مثابه رژیم دیکتاتوری مذهبی در داخل مرزها به چپاول سرمايه ملي، قلع و قمع آزاديخواهان، سرکوب کارگران، دانشجويان و معلمين، و گسترش فقر و تنگدستي، اعتياد در ميان جوانان، و بيکاري ادامه مي دهد؛
v مردم ايران در سالهای گذشته، بي وقفه در اعتراض به ايدئولوژي و سياست هاي ارتجاعي رژيم ايران، و در راستاي تشکيل نظامي مبتني بر جدايي دين از دولت و احترام به حقوق بشر، دشمني خود با رژيم جمهوري اسلامي را نشان داده که هر بار با سرکوبي شديدتر از پيش روبرو شده اند.
v شرکاي سياسي و اقتصادي رژيم جمهوري اسلامي بخاطر منافع خود، با سکوت نسبت به تجاوز سيستماتيک به حقوق ملت ايران، در ادامه‌ی بقاء نظام ولايت مطلقهء فقيه نقشي غيرقابل انکار داشته اند.
ما با ملاحظهء موقعيت ژئوپليتيک و اجتماعي ايران و با پشتوانهء يک قرن مبارزات آزاديخوانه ملت ايران، تأکيد داريم که:
Ø اساسا دخالت خارجی در امور داخلي ايران عليه منافع مردم ايران است؛
Ø سازش و مداراي شرکاي اقتصادي و سياسي رژيم، منافع رژيم جمهوري اسلامي را تأمين مي کند؛
Ø حملهء نظامي به ايران پيامدهاي زيانبار اکولوژيک و سياسي خواهد داشت؛
Ø حملهء نظامي به ايران مانع گسترش خيزش هاي مردمي و استقرار دموکراسي خواهد شد، و نا امني و تنش را در منطقه گسترش خواهد داد؛
Ø محكوميت رژيم در شوراي امنيت ملل متحد و تعليق روابط اقتصادی، سياسي و نظامي با رژيم مناسب ترين جايگزين حملهء نظامی بيگانگان به ايران است.
Ø راه حل، در حمايت از مبارزات آزاديخواهانه براي سرنگوني اين رژيم، و استقرار نظامي جمهوري مبتني بر جدايي دين از دولت و احترام به حقوق بشر خلاصه مي شود.
