خطاب به احزاب و سازمان ها و گروه های سیاسی وحقوق بشری
جمال حسینی – پناهنده و فعال سیاسی
آدرس دفتر کمیساریای عالی پناهندگان - آنکارا
Adress:
Branch Oficce in Turkey
Sancak Mah. 212.sok 12.cad
06550 Ankara
Mailing Address:
P.O.Box PK 5. 06551 Ankara
Telefax: (312) 441 1738
Telephone: (312) 441 1696
E-mail: turan@unhcr.ch
برای آگاهی هموطنان از پرونده شمال عراق گزارش عفو بین الملل را ضمیمه می کنیم
سازمان عفو بین الملل نگرانى خود را در مورد راه حلى براى یراى یك گروه 1200 نفرى از پناهندگان كرد ایرانى كه در میان سالهاى 2001 تا 2003 به تركیه گریختهاند ابراز مىنماید ادعا مىشود كه این گروه قبلاً در شمال عراق پناه گرفته بودند و چند سالى است كه در تركیه در انتظار راه چاره دائمى هستند.
اینها بخشى از آن گروه بزرگ از پناهندگان كرد ایرانى كه در سالهاى 1990 به شمال عراق پناه آورده بودند و در دفتر سازمان ملل نام نویسى كرده بودند هستند. بعلت نبود حمایت مؤثر در آن زمان در شمال عراق، اسكان ابزارى ابتدایى چه بعنوان پشتیبانى و چه بعنوان راه چاره براى این پناهندگان بود. در سال 1999دفتر سازمان ملل در شمال عراق اعزام پناهندگان از آنجا را متوقف ساخت و براى این گروه از پناهندگان هیچ راه حل مؤثرى باقى نماند.
در سال 2003 بعلت وخیم شدن وضعیت امنیتى در منطقه دفتر سازمان ملل در شمال عراق بسته شد. بطوریكه آنان بعلت رو به وخامت گـذاشتن وضعیت امنیتى در منطقه نه بطور مؤثر حمایت مىشدند و نه راه حل دائمى چون اقامت در كشورهاى سومى مىیافتند. این گروه از راه ایران و یا مستقیماً از شمال عراق به تركیه سرازیر شدند عدهى زیادى از این گروه ادعا مىكنند كه پرسنل سازمان ملل در شمال عراق آنان را ترغیب به این كار كردهاند.
تركیه از یك شرط نامه جغرافیایى، پیماننامه پناهندگان و پروتكل سال1967 كه در آن آمده است هیچ پناهندهى غیر اروپایى از طرف حكومت تركیه حمایت نمىشود، پشتیبانى مىكند. در پروندهى پناهندگان غیر اروپایى در تركیه مقامات جزئیات را ثبت خواهند كرد اما آن را بهدفتر سازمان ملل در تركیه واگـذارى كرده تا آنان براى حالتها تصمیم بگیرند اشخاصى كه بعنوان پناهنده تشخیص داده مىشوند زیر نظر سازمان ملل به كشورهاى سومى فرستاده مىشوند. پناهندگان غیر اروپایى در تركیه در طول اقامت تنها به مقدار كمى حمایت مىشوند.
اگر چه این گروه 1200 نفرى از آوارههاى كرد ایرانى همچون پناهنده چه از طرف سازمان ملل در تركیه و چه از طرف سازمان ملل در شمال عراق تشخیص داده شدهاند، مقامات تركیه از حمایت آن پناهندهها در سرزمین خود امتناع ورزیده و به این گروه كثیر اجازه نمىدهند كه براى اقامت به كشورهاى سومى بروند و این باعث ایجاد خطرات جدى چون برگشت آنان به ایران مىگردد. به علاوه به نظر مىرسد كه كشورهاى سومى نیز مایل به پـذیرفتن این پناهندگان نیستند بدین علت كه نگران آنند برطبق اصولهایى همچون جمع شدن اعضاى خانواده بدور یكدیگر كه سرانجام منجر به پیوستن اعضاى خانواده به آنان مىشود و نتیجهى آن افزایش قابل توجه اقامت كنندگان است.
اعضاى این گروه از طرف پلیس تركیه ناچار به امضاى گزارشنامههایى شدهاند كه در آن اعلام شده است با آنان به طور رسمى و در توافق با قانونى كه بموجب آن حقوق جویندگان سرپناه و پناهندگان حفظ مىشود رعایت نمىگردد. اما با پژوهشگران حارجى كه براى دیدار و اقامت كردن در تركیه بهسر مىبرند قانونى رفتار مىكند. بیانیه اظهار مىكند كه به آنها اجازهى اقامت موقت داده شود و اگر آنان نتوانند این اجازه را تجدید كنند و یا فعالیتهایى همچون بهم زدن نظم عمومى، سلامت عمومى، امنیت ملى داشته باشند آنها را در خطر بازگشت به ایران قرار مىدهند و سرانجام بیانیه اعلام مىدارد كه به آنان اجازه داده نمىشود تا در كشور سومى اقامت گزینند و نمىتوانند از حمایتهاى پزشكى همچون دیگر پناهندگان بهره ببرند. از طرف وزارت كشور تركیه از وكیلهاى محلى خواسته شده كه همچون اقدامى ضرورى خارجى هاى دیگر از مناطق ایران را از ورود به كشورشان دلسرد كنند.
سازمان ابراز نگرانى مىكند كه این گروه از پناهندگان مورد توجه قرار نگرفته و حمایت نمىشوند از جمله یافتن راهحل به موقع، دائمى و مقتضى، وجود برسیمت شناختن پناهندگى آن از طرف سازمان ملل. به علاوه این گروه از پناهندگان كرد ایرانى در مقایسه با پناهندگان سایر كشورها مورد حمایت ملى ناچیزى از طرف دفتر سازمان ملل در تركیه قرار مىگیرند. این رفتارها تأثیراتى بخصوص بر روى كسانى كه مشكلات جدى پزشكى دارند گـذشته است و این تأثیرات شامل گروههاى آسیب پـذیر دیگرى كه میان این افراد هستند از جمله زنان، سالمندان و كودكان است كه آنان قادر نیستند در بیمارستانهاى تركیه مورد معالجه قرار گیرند.
پیشنهادات:
عفو بین الملل از حكومت تركیه مىخواهد تا:
ـ شرط جغرافیایى به پیمان نامهى 1951 و پروتكل سال 1967 آن در مورد وضعیت پناهندگان را برداشته و متعهد شود كه از همهی پناهندگان در مناطق تحت كنترل خود حمایت نماید.
ـ برخورد با اعضاى این گروه را با قانون 1994 در رابطه با حقوق پناهندگان و جستجوگران سرپناه مطابقت دهد.
به اصول برگشت ندادن آنان تعهد كند.
ـ به همهى كسانى كه از كشورهاى سوم ویزا دریافت كردهاند اجازه دهد تا تركیه را به مقصد اقامت در آن كشور ترك كند.
ـ همهی پناهندگان قادر باشند از اصولهاى حقوق بشر در آن سرزمین سود جویند از جمله، حقوق كار، استانداردهاى مناسب زندگى و خانههاى مناسب باید به وضعیت اشخاص آسیب پـذیر توجه بخصوص شود.
عفو بین الملل از سازمان ملل مىخواهد تا:
ـ از هرگونه اقدام كه منجر به ایجاد تبعیض میان این گروه از پناهندگان مىگردد جلوگیرى كند و با همان اندازه افراد دیگرى كه همچون پناهنده از طرف دفتر این سازمان در تركیه تشخیص داده شدهاند امكانات را فراهم كند.
ـ از تسهیلات اقامت این گروه در كشورهاى سوم حمایت كند.
عفو بین الملل از كشورهاى سوم مىخواهد تا:
سریعاً مكانهاى اقامت براى این گروه از پناهندگان را مورد ملاحظه قرار دهد.
هموطنان کرد پناهنده به کشور ترکیه (شمال عراق ) برای احقاق حقوق خوددر مقابل دفتر کمیساریای عالی
پناهندگان دست به اعترضات مدنی زده اند
اکراد ایرانی یکی از ملیت های است که همیشه در زیر فشار مضاعف دولت جمهوری اسلامی بوده اند . اکنون چندین سال است که افرادی جدا شده از احزاب سیاسی کردستان ایران با وجود قبول پناهندگی از سوی سازمان ملل در کشور ترکیه اسیر رژیم دیگری شده اند .
گزارشات حاکی از آن است که این هموطنان بارها به دلیل بلاتکلیفی دست به اعتراض و تحصن زده اند و حتی برخی از معترضین توسط دولت ترکیه به ایران استرداد شده اند .
از آنجایی که هر اعتراضی با چنین هزینه های برابر است وظیفه تمامی هموطنان انسان دوست است که به نشانه اعتراض به این ظلم مضاعف بپاخیزند و درصدد فشار آوردن به مجامع حقوق بشری و همچنین دولت ترکیه و کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه و یا کشور های دیگر به این مسئله اعتراض کنند
لطفا با فکس ها و تماس های خود به دفاتر حقوق بشری و کمیساریای عالی پناهندگان اعتراض خود را به مسئولین برسانید .
همچنین از همه احزاب و سازمان ها و گروه های سیاسی وحقوق بشری تقاضا داریم با برپایی تجمعات اعتراضی این هموطنان را در ترکیه یاری کنند
اکراد ایرانی یکی از ملیت های است که همیشه در زیر فشار مضاعف دولت جمهوری اسلامی بوده اند . اکنون چندین سال است که افرادی جدا شده از احزاب سیاسی کردستان ایران با وجود قبول پناهندگی از سوی سازمان ملل در کشور ترکیه اسیر رژیم دیگری شده اند .
گزارشات حاکی از آن است که این هموطنان بارها به دلیل بلاتکلیفی دست به اعتراض و تحصن زده اند و حتی برخی از معترضین توسط دولت ترکیه به ایران استرداد شده اند .
از آنجایی که هر اعتراضی با چنین هزینه های برابر است وظیفه تمامی هموطنان انسان دوست است که به نشانه اعتراض به این ظلم مضاعف بپاخیزند و درصدد فشار آوردن به مجامع حقوق بشری و همچنین دولت ترکیه و کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه و یا کشور های دیگر به این مسئله اعتراض کنند
لطفا با فکس ها و تماس های خود به دفاتر حقوق بشری و کمیساریای عالی پناهندگان اعتراض خود را به مسئولین برسانید .
همچنین از همه احزاب و سازمان ها و گروه های سیاسی وحقوق بشری تقاضا داریم با برپایی تجمعات اعتراضی این هموطنان را در ترکیه یاری کنند
باشد که همه ملیت های ایرانی در ایرانی متحد و آزاد کشور خود را آباد کنند و باعث سرافرازی میهن خویش باشند
جمال حسینی – پناهنده و فعال سیاسی
آدرس دفتر کمیساریای عالی پناهندگان - آنکارا
Adress:
Branch Oficce in Turkey
Sancak Mah. 212.sok 12.cad
06550 Ankara
Mailing Address:
P.O.Box PK 5. 06551 Ankara
Telefax: (312) 441 1738
Telephone: (312) 441 1696
E-mail: turan@unhcr.ch
برای آگاهی هموطنان از پرونده شمال عراق گزارش عفو بین الملل را ضمیمه می کنیم
سازمان عفو بین الملل نگرانى خود را در مورد راه حلى براى یراى یك گروه 1200 نفرى از پناهندگان كرد ایرانى كه در میان سالهاى 2001 تا 2003 به تركیه گریختهاند ابراز مىنماید ادعا مىشود كه این گروه قبلاً در شمال عراق پناه گرفته بودند و چند سالى است كه در تركیه در انتظار راه چاره دائمى هستند.
اینها بخشى از آن گروه بزرگ از پناهندگان كرد ایرانى كه در سالهاى 1990 به شمال عراق پناه آورده بودند و در دفتر سازمان ملل نام نویسى كرده بودند هستند. بعلت نبود حمایت مؤثر در آن زمان در شمال عراق، اسكان ابزارى ابتدایى چه بعنوان پشتیبانى و چه بعنوان راه چاره براى این پناهندگان بود. در سال 1999دفتر سازمان ملل در شمال عراق اعزام پناهندگان از آنجا را متوقف ساخت و براى این گروه از پناهندگان هیچ راه حل مؤثرى باقى نماند.
در سال 2003 بعلت وخیم شدن وضعیت امنیتى در منطقه دفتر سازمان ملل در شمال عراق بسته شد. بطوریكه آنان بعلت رو به وخامت گـذاشتن وضعیت امنیتى در منطقه نه بطور مؤثر حمایت مىشدند و نه راه حل دائمى چون اقامت در كشورهاى سومى مىیافتند. این گروه از راه ایران و یا مستقیماً از شمال عراق به تركیه سرازیر شدند عدهى زیادى از این گروه ادعا مىكنند كه پرسنل سازمان ملل در شمال عراق آنان را ترغیب به این كار كردهاند.
تركیه از یك شرط نامه جغرافیایى، پیماننامه پناهندگان و پروتكل سال1967 كه در آن آمده است هیچ پناهندهى غیر اروپایى از طرف حكومت تركیه حمایت نمىشود، پشتیبانى مىكند. در پروندهى پناهندگان غیر اروپایى در تركیه مقامات جزئیات را ثبت خواهند كرد اما آن را بهدفتر سازمان ملل در تركیه واگـذارى كرده تا آنان براى حالتها تصمیم بگیرند اشخاصى كه بعنوان پناهنده تشخیص داده مىشوند زیر نظر سازمان ملل به كشورهاى سومى فرستاده مىشوند. پناهندگان غیر اروپایى در تركیه در طول اقامت تنها به مقدار كمى حمایت مىشوند.
اگر چه این گروه 1200 نفرى از آوارههاى كرد ایرانى همچون پناهنده چه از طرف سازمان ملل در تركیه و چه از طرف سازمان ملل در شمال عراق تشخیص داده شدهاند، مقامات تركیه از حمایت آن پناهندهها در سرزمین خود امتناع ورزیده و به این گروه كثیر اجازه نمىدهند كه براى اقامت به كشورهاى سومى بروند و این باعث ایجاد خطرات جدى چون برگشت آنان به ایران مىگردد. به علاوه به نظر مىرسد كه كشورهاى سومى نیز مایل به پـذیرفتن این پناهندگان نیستند بدین علت كه نگران آنند برطبق اصولهایى همچون جمع شدن اعضاى خانواده بدور یكدیگر كه سرانجام منجر به پیوستن اعضاى خانواده به آنان مىشود و نتیجهى آن افزایش قابل توجه اقامت كنندگان است.
اعضاى این گروه از طرف پلیس تركیه ناچار به امضاى گزارشنامههایى شدهاند كه در آن اعلام شده است با آنان به طور رسمى و در توافق با قانونى كه بموجب آن حقوق جویندگان سرپناه و پناهندگان حفظ مىشود رعایت نمىگردد. اما با پژوهشگران حارجى كه براى دیدار و اقامت كردن در تركیه بهسر مىبرند قانونى رفتار مىكند. بیانیه اظهار مىكند كه به آنها اجازهى اقامت موقت داده شود و اگر آنان نتوانند این اجازه را تجدید كنند و یا فعالیتهایى همچون بهم زدن نظم عمومى، سلامت عمومى، امنیت ملى داشته باشند آنها را در خطر بازگشت به ایران قرار مىدهند و سرانجام بیانیه اعلام مىدارد كه به آنان اجازه داده نمىشود تا در كشور سومى اقامت گزینند و نمىتوانند از حمایتهاى پزشكى همچون دیگر پناهندگان بهره ببرند. از طرف وزارت كشور تركیه از وكیلهاى محلى خواسته شده كه همچون اقدامى ضرورى خارجى هاى دیگر از مناطق ایران را از ورود به كشورشان دلسرد كنند.
سازمان ابراز نگرانى مىكند كه این گروه از پناهندگان مورد توجه قرار نگرفته و حمایت نمىشوند از جمله یافتن راهحل به موقع، دائمى و مقتضى، وجود برسیمت شناختن پناهندگى آن از طرف سازمان ملل. به علاوه این گروه از پناهندگان كرد ایرانى در مقایسه با پناهندگان سایر كشورها مورد حمایت ملى ناچیزى از طرف دفتر سازمان ملل در تركیه قرار مىگیرند. این رفتارها تأثیراتى بخصوص بر روى كسانى كه مشكلات جدى پزشكى دارند گـذشته است و این تأثیرات شامل گروههاى آسیب پـذیر دیگرى كه میان این افراد هستند از جمله زنان، سالمندان و كودكان است كه آنان قادر نیستند در بیمارستانهاى تركیه مورد معالجه قرار گیرند.
پیشنهادات:
عفو بین الملل از حكومت تركیه مىخواهد تا:
ـ شرط جغرافیایى به پیمان نامهى 1951 و پروتكل سال 1967 آن در مورد وضعیت پناهندگان را برداشته و متعهد شود كه از همهی پناهندگان در مناطق تحت كنترل خود حمایت نماید.
ـ برخورد با اعضاى این گروه را با قانون 1994 در رابطه با حقوق پناهندگان و جستجوگران سرپناه مطابقت دهد.
به اصول برگشت ندادن آنان تعهد كند.
ـ به همهى كسانى كه از كشورهاى سوم ویزا دریافت كردهاند اجازه دهد تا تركیه را به مقصد اقامت در آن كشور ترك كند.
ـ همهی پناهندگان قادر باشند از اصولهاى حقوق بشر در آن سرزمین سود جویند از جمله، حقوق كار، استانداردهاى مناسب زندگى و خانههاى مناسب باید به وضعیت اشخاص آسیب پـذیر توجه بخصوص شود.
عفو بین الملل از سازمان ملل مىخواهد تا:
ـ از هرگونه اقدام كه منجر به ایجاد تبعیض میان این گروه از پناهندگان مىگردد جلوگیرى كند و با همان اندازه افراد دیگرى كه همچون پناهنده از طرف دفتر این سازمان در تركیه تشخیص داده شدهاند امكانات را فراهم كند.
ـ از تسهیلات اقامت این گروه در كشورهاى سوم حمایت كند.
عفو بین الملل از كشورهاى سوم مىخواهد تا:
سریعاً مكانهاى اقامت براى این گروه از پناهندگان را مورد ملاحظه قرار دهد.
