اکبر محمدی را جمهوری اسلامی کشت / نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم
اکبر محمدی یکی از رهبران خوشنام جنبش دانشجویی وآزادیخواهی ایران بود، اکبرمحمدی همراه بردارش منوچهر محمدی بعد از تظاهرات 18 تیرماه 78 توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی شکنجه و زندانی شدند. اکبرمحمدی در برابر استبداد و سرکوب جمهوری اسلامی مقاومت و مبارزه کرد اعتصاب غذای 9 روزه اکبر محمدی اعتراضی بود به بی عدالتی وستمگری جمهوری اسلامی. به همین علت جمهوری اسلامی و رسانه های هم پالانش کمترین توجه را به مبارزه و اعتصاب غذای اکبرمحمدی نمودند و تاهنگام مرگش سکوت کردند . تف به روی گرداننده گان رسانه های نوکر که صدای اکبر را تا آخرین لحظات فرو خوردند! این که اکبر محمدی را جمهوری اسلامی بعد از یک دوره طولانی شکنجه و آزار به کام مرگ هدایت کردهیچ شکی درمیان نیست. نیروهای امنیتی و شکنجه گر جمهوری اسلامی هنگامی که اکبر در حال اعتصاب وبیماری بسرمی برده ، دست و پایش را بسته اند، دهنش را بسته اند و شکنجه اش کرده اند. اعتصاب ومبارزه اکبر محمدی را ازپای درنیاورد بلکه آدم کشهای جمهوری اسلامی اکبرمحمدی را زندانی کردند، شکنجه کردند وکشتند.
ترور، شکنجه و سربه نیست کردن فعالان سیاسی و رهبران اجتماعی از افتخارات وک ارنامه سیاه سران ریزودرشت جمهوری اسلامی است باید با تمام امکانات در برابر این وحشیگری و آدم کشی جمهوری اسلامی ایستاد. جمهوری ا سلامی بر بی رحمی و قساوت استوار است ، جان دیگر زندانیان سیاسی و آزادیخواه در خطر است. باید علیه این جنایات اعتراض کنیم ، تنها اعتراض متحد مردم و همه فعالین سیاسی و مدنی می تواند جمهوری اسلامی را به عقب براند.
ما به عنوان" انجمن دفاع اززندانیان سیاسی و حقوق بشرایران" شکنجه و کشتن اکبر محمدی را توسط جمهوری اسلامی بشدت محکوم می کنیم و از همه مردم ، نهادهای مدنی، سازمانها ی مدافع حقوق بشر احزاب و شخصیتهای سیاسی واجتماعی می خواهیم که با تمام توان به اعتراض ونقض حقوق بشر در ایران برخیزند.
عضو هیئت مدیره انجمن دفاع از زندانیان سیاسی و حقوق بشر ایران – آزاد زمانی
9/5/1385
31جولای 2006
----------------------
" نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم "
پیام زندانیان سیاسی...
انتشار:کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر
تاریخ 9/5/1385
پیام زندانیان بند 350 زندان اوین:
مردم ستمدیده ایران :
سرانجام " اکبر محمدی" هم بند ما، به دنبال اعتصاب غذای خود که ازهفته پیش برای آزادی خود وسایر زندانیان سیاسی آغازکرده بود، پس ازآنکه به علت وخامت حالش به بهداری زندان اوین منتقل شد به علت خودداری مسئولان مربوطه ازانجام کوچکترین خدمات پزشکی درمورد او حدود ساعت هشت دیشب یکشنبه 8/ 5/85 مرداد جان فدا کرد.
اکبر محمدی ازبیماریهای گوارشی ودیسک کمر رنج می برد وبه همین دلیل مدتها برای معالجه به خارج زندان منتقل شده بود وپس ازبرخی معالجات پزشکان اعلام کرده بودند به دلیل خالی شدن مایع نخاعی عمل جراحی درمورد او درداخل کشورامکان پذیر نیست وی به تجویز پزشکی قانونی با مرخصی نامحدود درخارج زندان بسر می برد، اما درماه گذشته مامورین امنیتی مجددا اورا دستگیر وبه زندان منتقل ساختند. اودر بیانیه ای که درآغاز اعتصاب غذای خود منتشر ساخت یادآور شد که او وصدها زندانی دیگر همانند او بی هیچ موجبی جز عشق به میهن ومردم درزندانها فرسوده وتباه می شوند وچون هیچ وسیله دیگری برای مبارزه با این ستم فجیع نداشت خود را وسیله این مبارزه قرارداد .ما جان باختن این هم بند خود را به خانواده محمدی ومردم ایران تسلیت می گوئیم وبه آنها اطمینان می دهیم که برخلاف توصیه امثال آقای گنجی ،
اکبر محمدی یکی از رهبران خوشنام جنبش دانشجویی وآزادیخواهی ایران بود، اکبرمحمدی همراه بردارش منوچهر محمدی بعد از تظاهرات 18 تیرماه 78 توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی شکنجه و زندانی شدند. اکبرمحمدی در برابر استبداد و سرکوب جمهوری اسلامی مقاومت و مبارزه کرد اعتصاب غذای 9 روزه اکبر محمدی اعتراضی بود به بی عدالتی وستمگری جمهوری اسلامی. به همین علت جمهوری اسلامی و رسانه های هم پالانش کمترین توجه را به مبارزه و اعتصاب غذای اکبرمحمدی نمودند و تاهنگام مرگش سکوت کردند . تف به روی گرداننده گان رسانه های نوکر که صدای اکبر را تا آخرین لحظات فرو خوردند! این که اکبر محمدی را جمهوری اسلامی بعد از یک دوره طولانی شکنجه و آزار به کام مرگ هدایت کردهیچ شکی درمیان نیست. نیروهای امنیتی و شکنجه گر جمهوری اسلامی هنگامی که اکبر در حال اعتصاب وبیماری بسرمی برده ، دست و پایش را بسته اند، دهنش را بسته اند و شکنجه اش کرده اند. اعتصاب ومبارزه اکبر محمدی را ازپای درنیاورد بلکه آدم کشهای جمهوری اسلامی اکبرمحمدی را زندانی کردند، شکنجه کردند وکشتند.
ترور، شکنجه و سربه نیست کردن فعالان سیاسی و رهبران اجتماعی از افتخارات وک ارنامه سیاه سران ریزودرشت جمهوری اسلامی است باید با تمام امکانات در برابر این وحشیگری و آدم کشی جمهوری اسلامی ایستاد. جمهوری ا سلامی بر بی رحمی و قساوت استوار است ، جان دیگر زندانیان سیاسی و آزادیخواه در خطر است. باید علیه این جنایات اعتراض کنیم ، تنها اعتراض متحد مردم و همه فعالین سیاسی و مدنی می تواند جمهوری اسلامی را به عقب براند.
ما به عنوان" انجمن دفاع اززندانیان سیاسی و حقوق بشرایران" شکنجه و کشتن اکبر محمدی را توسط جمهوری اسلامی بشدت محکوم می کنیم و از همه مردم ، نهادهای مدنی، سازمانها ی مدافع حقوق بشر احزاب و شخصیتهای سیاسی واجتماعی می خواهیم که با تمام توان به اعتراض ونقض حقوق بشر در ایران برخیزند.
عضو هیئت مدیره انجمن دفاع از زندانیان سیاسی و حقوق بشر ایران – آزاد زمانی
9/5/1385
31جولای 2006
----------------------
" نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم "
پیام زندانیان سیاسی...
انتشار:کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر
تاریخ 9/5/1385
پیام زندانیان بند 350 زندان اوین:
مردم ستمدیده ایران :
سرانجام " اکبر محمدی" هم بند ما، به دنبال اعتصاب غذای خود که ازهفته پیش برای آزادی خود وسایر زندانیان سیاسی آغازکرده بود، پس ازآنکه به علت وخامت حالش به بهداری زندان اوین منتقل شد به علت خودداری مسئولان مربوطه ازانجام کوچکترین خدمات پزشکی درمورد او حدود ساعت هشت دیشب یکشنبه 8/ 5/85 مرداد جان فدا کرد.
اکبر محمدی ازبیماریهای گوارشی ودیسک کمر رنج می برد وبه همین دلیل مدتها برای معالجه به خارج زندان منتقل شده بود وپس ازبرخی معالجات پزشکان اعلام کرده بودند به دلیل خالی شدن مایع نخاعی عمل جراحی درمورد او درداخل کشورامکان پذیر نیست وی به تجویز پزشکی قانونی با مرخصی نامحدود درخارج زندان بسر می برد، اما درماه گذشته مامورین امنیتی مجددا اورا دستگیر وبه زندان منتقل ساختند. اودر بیانیه ای که درآغاز اعتصاب غذای خود منتشر ساخت یادآور شد که او وصدها زندانی دیگر همانند او بی هیچ موجبی جز عشق به میهن ومردم درزندانها فرسوده وتباه می شوند وچون هیچ وسیله دیگری برای مبارزه با این ستم فجیع نداشت خود را وسیله این مبارزه قرارداد .ما جان باختن این هم بند خود را به خانواده محمدی ومردم ایران تسلیت می گوئیم وبه آنها اطمینان می دهیم که برخلاف توصیه امثال آقای گنجی ،
آنچه را که بر" اکبرمحمدی" واکبرها ی دیگر رفته است
هرگز " نه می بخشیم ونه فراموش می کنیم " .
می دانیم راه آزادی ایران راهی پر رنج وطولانی است ، می دانیم اکبر محمدی اولین جان باخته این راه نیست وآخرین آن هم نخواهد بود، می دانیم که کابین آزادی بسیار گران است، با این حال به مردم ایران وبه همه خانواده های جان باخته راه آزادی وبه خانواده " محمدی " اطمینان می دهیم که ایستاده ایم وبهای آنرا به نقد جان می پردازیم.
روحش شاد
می دانیم راه آزادی ایران راهی پر رنج وطولانی است ، می دانیم اکبر محمدی اولین جان باخته این راه نیست وآخرین آن هم نخواهد بود، می دانیم که کابین آزادی بسیار گران است، با این حال به مردم ایران وبه همه خانواده های جان باخته راه آزادی وبه خانواده " محمدی " اطمینان می دهیم که ایستاده ایم وبهای آنرا به نقد جان می پردازیم.
روحش شاد
زندانیان بند 350 زندان اوین
