فراخوان مشترک شخصيت ها، انجمن ها و تشکل های دمکراتيک :
بمناسبت سالگرد کشتار سراسری زندانيان سياسی ايران
بمناسبت سالگرد کشتار سراسری زندانيان سياسی ايران
همگان را به مبارزه علیه به زنجیر كشیدن انسان ها به خاطر عقایدشان و شكنجه و كشتار دگراندیشان فرا می خوانیم.
هر سال که میگذرد، گوشه های دیگری از كشتارهای سهمناك دهه 60توسط جمهوری اسلامی از پشت پرده بیرون می افتد. هنوز بعد از گذشت بیش از دو دهه، ابعاد فاجعه کشتار سراسری زندانیان سیاسی به روشنی در تاریخ معاصر ایران ترسیم نشده است و سازمان دهندگان و مجریان این جنایت بزرگ بر علیه بشریت هنوز در ایران حکم می رانند. آنان به انحای مختلف در پی نابودی بیش از پیش اسناد و مدارک چنین نسل کشی ای هستند تا مردم و به ویژه جوانان را از نسل پرشور و مبارزی جدا سازند که برعلیه تمامیت حکومت ایستاده و بر سرکوبگری سیاسی و ارتجاع مذهبی سر تعظیم فرود نیاورده اند. این نسل مبارزه ای را پی گرفت که با جنبش بزرگ مردم برعلیه رژیم دیکتاتوری شاه اوج یافت و تا دسترسی به عدالت و آزادی فرو نخواهد نشست.
هیچ انسان آزاده ای که به سعادت بشری، آزادی و عدالت اجتماعی به معنای واقعی بیاندیشد، نمی تواند فجایعی که رژیم سرمایه داری، اسلامی و ضد انسانی ایران طی 27 سال حکومت ننگین خود بر علیه بشریت انجام داده و چنین فجایعی را در تمامی زندان های ایران به اوج خود رسانید، از خاطر محو کند و یا نسبت به آن بی تفاوت بماند. زندانیان سیاسی در طول سه دهه اخیر خواست های خود را به شیوه های مختلف به گوش مردم ایران و جهانیان رسانده اند. در این راه، تلاش فعالین سیاسی و مدافعین آزادی زندانیان سیاسی در داخل و خارج از کشور نقش مهمی در این مبارزه داشته است. از همین رو، ما امضاکنندگان این فراخوان بر این تصمیم هستیم که یادمان های کشتار سراسری زندانیان سیاسی را امسال با هماهنگی و گستردگی وسیع تری برگزار کنیم تا در عین بزرگداشت یاد و خاطره جانفشانان و جانباختگان کشتارهای دهه شصت، فشار شدیدتری را برای آزادی زندانیان سیاسی کنونی، متوقف ساختن شكنجه و اعدام زندانیان و جلوگیری از دستگیری مخالفان سیاسی در کشورمان سازمان دهیم. زندانیان سیاسی و عقیدتی گمنامی که نامی از آنان در رسانه های حاکم قید نمی شود، به این «جرم» که برضد مناسبات موجودند و به مناسبات قدرت های کنونی جهانی کرنش نمی کنند. آنان، کسانی هستند که هم چون جانفشانان تابستان 1367 به امید پی گیری مبارزه اشان توسط نیروهای پیشرو و انسان دوست روزها و لحظات زندگی شان را در شکنجه گاه ها و زندان های رژیم ایران می گذرانند. خطر اعدام جان بسیاری از آن ها را تهدید می کند و برخی از آن ها سال هاست که تحت شرایط بازجویی و بدون حکم در زندان به سر می برند. از مبارزینی که در زندان های شهرستان ها به سر می برند کمتر خبری به افکار عمومی راه می یابد و دستگیری های گسترده از مبارزین جنبش خلق ها و كارگران با کمترین بازتاب داخلی و بین المللی روبرو می شود. یادمان های امسال، به همت همه ما می تواند به نقطه عطفی برای پیگیری امر آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی باشد.
قتل عام زندانیان سیاسی در دهه شصت و به ویژه قتل عام گسترده تابستان 67 ما را به مبارزه ای بی امان، گسترده و پی گیر برای درهم كوبیدن بساط زندانهای سیاسی و شكنجه و اعدام در سراسر ایران فرا می خواند. ما بخوبی آگاهیم كه این بساط با موجودیت جمهوری اسلامی پیوند خورده و بجز با سرنگونی آن ممكن نخواهد بود.
افراد و شخصیتها:
رضا آزاد، فرخنده آشنا، نوروز احمدی، داریوش ارجمندی، سودابه اردوان، مژده ارسی، شهرزاد ارشدی، منوچهر اژدر، مرجان افتخاری، مرتضی افشاری، آقاجان الفتی، شادی امین، همایون ایوانی، بیژن اسکندری، فرهاد برزگر، ناصر پرنیان، حیدر جهانگیری، امیر جواهری لنگرودی، رضا چیتگری، مرضیه حسنوند، محمود خلیلی، نسترن دانیالی، رفعت دانش، علی دروازهغاری، فیروزه راد، بهرام رحمانی، ایرن رضازاده، عصمت رمضانی، یوسف کبیری، مهدی زرگر، زهرا زرگر، مسعود رئوف، مینا زرین، مهری زند، ثریا زنگباری، محمد سیداحمدی، شهاب شکوهی، عزیزه شاهمرادی، منوچهر شفائی، رضا طاهری، شهریار طاهری، افشین صادقی، عزت صادقی، م. صبوری، زری عرفانی، ستاره عباسی، ، پروانه قاسمی، سروژ قازاریان، حوری قمیان، فرخ قهرمانی، سیروس کار، حجت کسراییان، جابر کلیبی، سیاوش محمودی، فریبا مرزبان، غلام مسعودی، فیروز مستعان، میلا مسافر، عباس مظاهری، محمود معمارنژاد (بهرنگ)، شکیب، سیامک مویدزاده، مجتبی نظری، مریم نوری
تشکلهای دمکراتیک و شهری امضاکننده:
1- تلاش- کانون حمایت از مبارزات مردم ایران، کلن، آلمان
2- کمیته تعقیبشدگان و زندانیان سیاسی، لایپزیک، آلمان
3- کانون دفاع از آزادی بیان، یوتبوری، سوئد
4- کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران، برلین، آلمان
5- فرهنگسرای اندیشه، گوتنبرگ، سوئد
6- فرهنگسرای بامداد، مالمو، سوئد
7- رادیو همصدا، اسلو، نروژ
8- انجمن فرهنگی، اجتماعی برابری، گوتنبرگ، سوئد
9- کمیته همبستگی با کارگران ایران، هامبورگ، آلمان
10- کانون همبستگی با کارگران ایران، کلن، آلمان
11- شورای هماهنگی ایرانیان هامبورگ، آلمان
12- شورای ایرانیان دمکرات و مترقی، ماینس، آلمان
13- خانه هنر، دلف، هلند
14- کانون دانشجویان در هلند
15- No More…، استکهلم، سوئد
16- کانون سیاسی پناهندگان، مونستر، آلمان
17- مرکز فرهنگی ایرانیان، هایدلبرگ، آلمان
18- اتحاد سوسیالیستی ایرانیان – مونترآل
19- کانون آرش، هلند
20- نشریه آزادگی، آلمان
21- کانون دفاع از حقوق بشر در ایران، آلمان
22- کانون زندانیان سیاسی کردستان، ایران
23- کانون فرهنگی و پناهجویان بامداد، سوئد
24- خانه پناهجو، سوئیس
تشکلهای مستقلی که از این فراخوان حمایت کردها ند:
1- اتاق اتحاد سوسیالیستها در پالتاک
2- کانون خاوران
3- کارزار مبارزه علیه لغو قوانین نابرابر و زن ستیز جمهوری اسلامی
4- گفتگوهای زندان
5- International Forum (MIDDLE EASTGROUP- Denmark)
6- سایت گزارشگران
افراد و یا تشکل هایی که مایل به امضای فراخوان مشترک هستند لطفا به آدرس dialogt@web.de نام خود و یا تشکل شان را ارسال نمایند.
هر سال که میگذرد، گوشه های دیگری از كشتارهای سهمناك دهه 60توسط جمهوری اسلامی از پشت پرده بیرون می افتد. هنوز بعد از گذشت بیش از دو دهه، ابعاد فاجعه کشتار سراسری زندانیان سیاسی به روشنی در تاریخ معاصر ایران ترسیم نشده است و سازمان دهندگان و مجریان این جنایت بزرگ بر علیه بشریت هنوز در ایران حکم می رانند. آنان به انحای مختلف در پی نابودی بیش از پیش اسناد و مدارک چنین نسل کشی ای هستند تا مردم و به ویژه جوانان را از نسل پرشور و مبارزی جدا سازند که برعلیه تمامیت حکومت ایستاده و بر سرکوبگری سیاسی و ارتجاع مذهبی سر تعظیم فرود نیاورده اند. این نسل مبارزه ای را پی گرفت که با جنبش بزرگ مردم برعلیه رژیم دیکتاتوری شاه اوج یافت و تا دسترسی به عدالت و آزادی فرو نخواهد نشست.
هیچ انسان آزاده ای که به سعادت بشری، آزادی و عدالت اجتماعی به معنای واقعی بیاندیشد، نمی تواند فجایعی که رژیم سرمایه داری، اسلامی و ضد انسانی ایران طی 27 سال حکومت ننگین خود بر علیه بشریت انجام داده و چنین فجایعی را در تمامی زندان های ایران به اوج خود رسانید، از خاطر محو کند و یا نسبت به آن بی تفاوت بماند. زندانیان سیاسی در طول سه دهه اخیر خواست های خود را به شیوه های مختلف به گوش مردم ایران و جهانیان رسانده اند. در این راه، تلاش فعالین سیاسی و مدافعین آزادی زندانیان سیاسی در داخل و خارج از کشور نقش مهمی در این مبارزه داشته است. از همین رو، ما امضاکنندگان این فراخوان بر این تصمیم هستیم که یادمان های کشتار سراسری زندانیان سیاسی را امسال با هماهنگی و گستردگی وسیع تری برگزار کنیم تا در عین بزرگداشت یاد و خاطره جانفشانان و جانباختگان کشتارهای دهه شصت، فشار شدیدتری را برای آزادی زندانیان سیاسی کنونی، متوقف ساختن شكنجه و اعدام زندانیان و جلوگیری از دستگیری مخالفان سیاسی در کشورمان سازمان دهیم. زندانیان سیاسی و عقیدتی گمنامی که نامی از آنان در رسانه های حاکم قید نمی شود، به این «جرم» که برضد مناسبات موجودند و به مناسبات قدرت های کنونی جهانی کرنش نمی کنند. آنان، کسانی هستند که هم چون جانفشانان تابستان 1367 به امید پی گیری مبارزه اشان توسط نیروهای پیشرو و انسان دوست روزها و لحظات زندگی شان را در شکنجه گاه ها و زندان های رژیم ایران می گذرانند. خطر اعدام جان بسیاری از آن ها را تهدید می کند و برخی از آن ها سال هاست که تحت شرایط بازجویی و بدون حکم در زندان به سر می برند. از مبارزینی که در زندان های شهرستان ها به سر می برند کمتر خبری به افکار عمومی راه می یابد و دستگیری های گسترده از مبارزین جنبش خلق ها و كارگران با کمترین بازتاب داخلی و بین المللی روبرو می شود. یادمان های امسال، به همت همه ما می تواند به نقطه عطفی برای پیگیری امر آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی باشد.
قتل عام زندانیان سیاسی در دهه شصت و به ویژه قتل عام گسترده تابستان 67 ما را به مبارزه ای بی امان، گسترده و پی گیر برای درهم كوبیدن بساط زندانهای سیاسی و شكنجه و اعدام در سراسر ایران فرا می خواند. ما بخوبی آگاهیم كه این بساط با موجودیت جمهوری اسلامی پیوند خورده و بجز با سرنگونی آن ممكن نخواهد بود.
افراد و شخصیتها:
رضا آزاد، فرخنده آشنا، نوروز احمدی، داریوش ارجمندی، سودابه اردوان، مژده ارسی، شهرزاد ارشدی، منوچهر اژدر، مرجان افتخاری، مرتضی افشاری، آقاجان الفتی، شادی امین، همایون ایوانی، بیژن اسکندری، فرهاد برزگر، ناصر پرنیان، حیدر جهانگیری، امیر جواهری لنگرودی، رضا چیتگری، مرضیه حسنوند، محمود خلیلی، نسترن دانیالی، رفعت دانش، علی دروازهغاری، فیروزه راد، بهرام رحمانی، ایرن رضازاده، عصمت رمضانی، یوسف کبیری، مهدی زرگر، زهرا زرگر، مسعود رئوف، مینا زرین، مهری زند، ثریا زنگباری، محمد سیداحمدی، شهاب شکوهی، عزیزه شاهمرادی، منوچهر شفائی، رضا طاهری، شهریار طاهری، افشین صادقی، عزت صادقی، م. صبوری، زری عرفانی، ستاره عباسی، ، پروانه قاسمی، سروژ قازاریان، حوری قمیان، فرخ قهرمانی، سیروس کار، حجت کسراییان، جابر کلیبی، سیاوش محمودی، فریبا مرزبان، غلام مسعودی، فیروز مستعان، میلا مسافر، عباس مظاهری، محمود معمارنژاد (بهرنگ)، شکیب، سیامک مویدزاده، مجتبی نظری، مریم نوری
تشکلهای دمکراتیک و شهری امضاکننده:
1- تلاش- کانون حمایت از مبارزات مردم ایران، کلن، آلمان
2- کمیته تعقیبشدگان و زندانیان سیاسی، لایپزیک، آلمان
3- کانون دفاع از آزادی بیان، یوتبوری، سوئد
4- کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران، برلین، آلمان
5- فرهنگسرای اندیشه، گوتنبرگ، سوئد
6- فرهنگسرای بامداد، مالمو، سوئد
7- رادیو همصدا، اسلو، نروژ
8- انجمن فرهنگی، اجتماعی برابری، گوتنبرگ، سوئد
9- کمیته همبستگی با کارگران ایران، هامبورگ، آلمان
10- کانون همبستگی با کارگران ایران، کلن، آلمان
11- شورای هماهنگی ایرانیان هامبورگ، آلمان
12- شورای ایرانیان دمکرات و مترقی، ماینس، آلمان
13- خانه هنر، دلف، هلند
14- کانون دانشجویان در هلند
15- No More…، استکهلم، سوئد
16- کانون سیاسی پناهندگان، مونستر، آلمان
17- مرکز فرهنگی ایرانیان، هایدلبرگ، آلمان
18- اتحاد سوسیالیستی ایرانیان – مونترآل
19- کانون آرش، هلند
20- نشریه آزادگی، آلمان
21- کانون دفاع از حقوق بشر در ایران، آلمان
22- کانون زندانیان سیاسی کردستان، ایران
23- کانون فرهنگی و پناهجویان بامداد، سوئد
24- خانه پناهجو، سوئیس
تشکلهای مستقلی که از این فراخوان حمایت کردها ند:
1- اتاق اتحاد سوسیالیستها در پالتاک
2- کانون خاوران
3- کارزار مبارزه علیه لغو قوانین نابرابر و زن ستیز جمهوری اسلامی
4- گفتگوهای زندان
5- International Forum (MIDDLE EASTGROUP- Denmark)
6- سایت گزارشگران
افراد و یا تشکل هایی که مایل به امضای فراخوان مشترک هستند لطفا به آدرس dialogt@web.de نام خود و یا تشکل شان را ارسال نمایند.
