۷۰ دانشجوی ایرانی

خطاب به احزاب و فعالان اپوزیسیون ایران


نزدیک به سه دهه است که از حاکمیت جمهوری اسلامی و برپایی حکومتی دینی در ایران ما می گذرد. در این مدت نظام دینی و تمامیت خواه رویکردهای گوناگونی را آزموده است ، برقراری دولت ارعاب و خشونت ، دولتی میانه رو و اصلاح طلب و اینک دولتی بسته و امنیتی.

هشت سال پیش آموزه ها و ذائقه اصلاح طلبی در میان دولت و دانشجویان و مردم گفتمان رایج شد ، و امید در داخل و خارج کشور جان گرفت که با ترمیم این نظام دست کم به بخشی از مطالبات مدنی و سیاسی ملت پاسخ داده شود ، اما تجربه هشت ساله خاتمی نشان داد که چهار ستون نظام جمهوری اسلامی به دلایل کاملا تمامیت خواهانه نه تنها در پی پاسخگویی به مطالبات ملی نیست، بلکه از تحمل اصلاح طلبان حکومتی نیز روی گردان است . اندیشه اصلاحات نیز با همهء تلاش های جسورانهء اصلاح طلبان داخلی سترون مانده است و تلی از ترور و تهدید و بازداشت و سکوت بر جای گذاشته ! طوری که بسیاری از نقش آفرینان این حرکت، راه چاره را در خارج از چارچوب ها می جویند و گهگاه به همین دلیل سلامت را در خارج از مرزها می یابند .

شکست نهایی سیاست اصلاحات در ایران با پیروزی دولت حاکم آغاز شد که ادعای مهروزی دارد اما در نهان و پنهان ، کاری نمی کند جز کینه ورزی و آشکارا دست به ارعاب و فشار می زند، با پیامدهای بی شماری مثل نا امنی سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی تا آنجا که شائبه دخالت نیروهای نظامی بیگانه را قوت می بخشد .

تلاش احزاب و مخالفان برون مرزی حکومت اسلامی در طول دهه های گذشته نه بی مایه بوده است و نه پر ثمر . نکات روشنی را می توان در این تلاش ها یافت که بر اثر تکروی و یا نداشتن هماهنگی به هنگام و مناسب ، به فراموشی سپرده شده و یا بی ضمانت اجرایی بر زمین مانده. یکی از موارد شاخص، فراخوان رفراندوم است که با توجه به اقبال عمومی مخالفان حکومت، می توانست تبدیل به گفتمان غالب گردد اما هر چند که مشهور ترین تلاش مدنی آزادیخواهانه و فراگیر حیات نظام دینی است ، متاسفانه به دلیل محکم نبودن ستون های اصلی حرکت ، رفته رفته در هیج رها می شود .

ما امضا کنندگان زیر ، نه داعیه تشکیل گروه و نهاد و حزب سیاسی جدیدی را داریم که بحمدالله در این روز ها به وفور یافت می شود ، و نه ادعای ارائه شعار و دکترین جدیدی را ! تنها و تنها کلام ما با شما این است که تا به کی تکروی و تلاش های پراکنده با برد محدود ؟ آیا اینک هنگام آن نرسیده است که با ایجاد نهاد و شورایی تلاش ها را در یک بستر جاری کنید ؟ آیا هنوز این باور در اذهانتان شکل نگرفته است که نبود یک شورا و یا پارلمانی از نیروها و سازمانهای اپوزیسیون مانع جدی بر سر راه پیروزی است؟

ما به عنوان بخش بسیار کوچکی از ایرانیان آزادیخواه امروز از شما سئوال می کنیم آیا تا بحال به تشکیل چنین شورایی اندیشیده اید؟ و اگر اندیشیده اید ، کدام گام را برای عملی شدن آن بر داشته اید ؟
نشانه های میدانی نمودن این گام ها کدامست ؟

این پرسش و درخواست را ما بر حسب وظیفه ملی از محضرتان نمودیم و به انتظار پاسخ و یا جامه عمل پوشاندن به آن می مانیم !


با احترام و سپاس پیشاپیش از توجه تان به این پرسش .

پاینده ایران !

امیر آسمانی – دانشجوی دکترا ، دانشگاه پاریس
ستاره نامدار – استاد، دانشگاه هنر هانوور
بهادر صالحی – دانشجوی دانشگاه خلیج فارس
بابک افشاری – دانشجوی دکترا، دانشگاه علوم پزشکی ایران
غلامرضا متین پارسا – دانشجوی دانشگاه علوم اجتماعی مسکو
امیر فرشاد ابراهیمی – دانشجوی دکترا ، دانشگاه تکنیکی خاور میانه
سامان دادمان – دانشجوی دانشگاه فرایه برلین
طاهره خرم – دانشجوی دکترا ، دانشگاه هومبوله برلین
سارا موسوی خوئینی ها – دانشجوی دانشگاه پراگ
احمدرضا موتمن- دانشجوی دانشگاه لاوال كانادا
میثم ابراهیمی – دانشجوی دانشگاه بنتو بلاروس
راحله کشتگر – دانشجوی دکترا ، دانشگاه تشینیه برلین
هاله بهرامی – دانشجوی دانشگاه نیویورک
امیرحسین نادران – دانشجوی دانشگاه بنگلور هندوستان
معصومه حسینی – دانشجوی دانشگاه سامسون ترکیه
نوید رستمی – دانشجوی کالج اسپرینگ هیل آمریکا
مهرداد روحانی – دانشجوی دانشگاه مریلند
ژاکلین رادمهر – دانشجوی دانشگاه فرایه برلین
مراد میر باقری – دانشجوی دانشگاه تکنیکی استانبول
ملک پاشا بهادری – دانشجوی دانشگاه چانکایا ترکیه
سید بهرام موسوی – دانشجوی دکترا ، دانشگاه پاریس
نغمه ابتکار – دانشجوی دکترا ، دانشگاه علوم سیاسی رم
بهادر کریمی – دانشجو دکترا ، دانشگاه ام. آی.تی آمریکا
سجاد نیکخواه – دانشجوی دانشگاه کلمبیا
آیدین قره اوغلو – دانشجوی دکترا ،دانشگاه فاتیح ترکیه
کامبیز شجاعی نژاد – دانشجوی دانشگاه کلمبیا
مهدی تاجیک – دانشجوی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی
نازیلا فتحی – دانشجوی دکترا، دانشگاه واترلو کانادا
نسرین پورکریمی – دانشجوی کالج اسپرینگ هیل آمریکا
مهشاد بنی اعتماد – دانشجوی دکترا، دانشگاه تربیت مدرس تهران
ایرج نگاران – دانشجوی دکترا، دانشگاه قاضی ترکیه
فرهاد صالحی – دانشجوی دانشگاه سایمون فریزر کانادا
مریم غلامی- دانشجوی دکترا، موسسه سلطنتی تکنولوژی سوئد
عبدالله حیاتی – دانشجوی دانشگاه اگه ترکیه
محمود ابراهیمی – دانشجوی دکترا، دانشگاه استانبول
رامین جهانگیر خانی – دانشجوی دانشگاه سامسون ترکیه
نازی آذرنیا – دانشجوی دانشگاه استنفورد
مصطفی اسلامی – دانشجوی دانشگاه هاروارد
آرام دیل مقانی – دانشجوی دانشگاه قاضی ترکیه
نسترن موسویان – دانشجوی موسسه علوم و تحقیقات خاک برزیل
سمیه رازگردانی – دانشجوی دانشگاه بیلکنت ترکیه
هاله ملاشریفی – دانشجوی دکترا، دانشگاه زمین شناسی توکیو
نازنین مشیری – دانشجوی دکترا، دانشگاه تربیت مدرس تهران
محبوبه گلمرادی – دانشجوی دکترا ، دانشگاه پونه هند
محسن گل محمدی – دانشجوی دانشگاه هوا فضا استرالیا
آیدین اعتماد راد – دانشجوی دانشگاه پاریس
مژگان برزگر – دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی تهران
محبوبه واشقانی – دانشجوی دکترا ، دانشگاه تکنیکی خاورمیانه
مریم رادش – دانشجوی دانشگاه هوادریا مالزی
بهرام پایا – دانشجوی موسسه تخصصی ماتسوشیتا توکیو
بابک صفاری نژاد – دانشجو دکترا ، دانشگاه هاروارد
محسن عطاران – دانشجوی دانشگاه آمریکن فورد شارجه
کامران سرابان – دانشجوی دانشگاه آک دنیز ترکیه
ماژان سهرابیان – دانشجوی دانشگاه صنعتی بروکسل
مسیحا ملک محمدی – دانشجوی دانشگاه تهران
سهیلا منظوریان – استاد کالج ال سی ای لندن
پویا حیدرزاده – دانشجوی دانشگاه بنتو بلاروس
محسن چاووشیان – دانشجوی دانشگاه بیلکنت ترکیه
غلامرضا بختیار – دانشجوی دکترا ، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی
مسعود پارسایی – دانشجوی دانشگاه بتن توکیو
ناهید برادران عطار – دانشجوی دانشگاه تشینیه برلین
مهرشاد دهقان – دانشجوی کالج سلطنتی لندن
محمود کاشانی راد – دانشجوی پسا دکترا ، دانشگاه بروکسل
ماژان قوکاسیان – دانشجوی دانشگاه سن خوزه
ساناز میراوغلو – دانشجوی دانشگاه سلجوق ترکیه
مرتضی کامرانیان – دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف
ساناز دریانی – دانشجوی دکترا ، دانشگاه جراح پاشا ترکیه
غلامرضا صادقی – دانشجوی دکترا ، دانشگاه علوم پزشکی ایران
مریم فولاد وند – دانشجوی دانشگاه تکنیکی خاورمیانه
شاهد شاملو – دانشجوی دانشگاه علم و صنعت تهران
مسعود ملیح – دانشجوی دانشگاه پلی تکنیک مینسک
مهسا برزو – دانشجوی دکترا ، دانشگاه تشینیه برلین
فریبرز کاظمی – دانشجوی دانشگاه دوکوز ایلول ترکیه
مهستی ابراهیمی – دانشجوی دانشگاه هاروارد