به مناسبتِ هشتمین سالگرد درگذشت احمد شاملو ، که حضور «انسان» را بر آفاقِ روشنِ آگاهی و رهائی، حیاتی شریف و خلل ناپذیر بخشید

بیانیه ی
کانون نویسندگان ایران

به مناسبتِ
هشتمین سالگرد درگذشت احمد شاملو

اگر چه هشت سال از وداع شاعر بزرگ ما با واژه ها گذشته است، اما امید و زندگی هم چنان در ترانه های شورانگیز او ادامه دارد. شاملو، شاعر آزادی، یکی از کم نظیرترین شاعرانِ متعهدِ روزگار ماست که حضور «انسان» را بر آفاقِ روشنِ آگاهی و رهائی، حیاتی شریف و خلل ناپذیر بخشید. او بود که در دشوارترین شرایط، آیندگان را به درکِ درستِ راهِ مبارزه، دلاوری و خِرَد بشارت داد.

احمد شاملو پرستارِ بی خوابِ پروانه و شبنم، در سراسرِ زندگیِ پُر فراز و نشیبِ خود، نه سکوت را تاب آورد و نه سرسپردگی را. شعر رهائی بخشِ او، جز صلای آزادی، هرگز برای خاموشی و فراموشی سروده نشد. کلام و کردارِ آزادی خواهانه ی او که مَنِش و سرمشقِ نسل های پُر امید امروزی ماست، ما را جز به راهِ مبارزه برای تحکیم و گسترش آزادیِ اندیشه و بیان دعوت نمی کند.

شعرهای باشکوهی چون «بچه های اعماق»، «نوبت ماهی»، «فصل دیگر»، «شبانه»، «بر سرمای درون» و بسیار شعرهای از این دست، از دلِ کدام بامداد برآمده، شب را شکسته و عظمتِ آزادی را نشان مان داده است جز همین «بامداد» که زنده و بی نظیر مقابلِ ماست.

کانون نویسندگان ایران با تاکید همیشگی بر فصل الخطابِ منشورِ ماندگارِ خود، یعنی آزادی اندیشه و بیان، بر این باور است که آزادی، هر چند در بندِ حنجره ی خاموشِ روزگار، قادر به خواندن نیست، اما پرنده ی قفس شکن اش ... سرانجام آسمانِ چشم به راهِ خود را باز خواهد یافت.

هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران
یک مرداد ۱٣٨۷